vrijdag 18 november 2005 Toen kreeg ik een e-mail van mijn overleden moeder
Alain Sadon (41) is informatica-ingenieur en 'projectleider vernieuwing' bij de Vrije Gemeente in Amsterdam. Zonder religieuze beleving geen religie - misschien is ze wel de kern ervan. Toch lees je er maar weinig over. In deze rubriek beantwoorden mensen vragen over wat ze op religieus gebied hebben beleefd. Nu Alain Sadon.
Religieuze belevenissen
Wat hebt u meegemaakt? “Een halfjaar geleden was ik in abdij Lillbosch in Echt, om een weekje uit te waaien. Zoals ik gewend was, wilde ik de eerste dag na de laatste dienst een kaarsje aansteken voor mijn moeder, die zes jaar geleden overleden is. Terwijl ik voor de kaarsen stond, besloot ik dat eens niet voor haar te doen, maar voor mijzelf. Hoewel ik helemaal niet godsdienstig ben, beeldde ik me een God in, en vroeg: 'God, help me dit weekje'. Terwijl ik het vroeg, voelde ik me ontspannen worden: ik hoefde het niet alleen te doen. Die nacht droomde ik dat ik een e-mail kreeg van mijn moeder. Het waren maar een paar woorden, die ik vergeten ben. Blijkbaar was de inhoud niet zo belangrijk. In de volgende scène was ik op een treinstation, waar ik een bekende ontmoette die ik bewonder. 'Als ik jou was, zou ik aandacht geven aan wat je moeder te zeggen heeft', adviseerde hij. Toen hij dat had gezegd, werd ik me ervan bewust dat ze dood was, maar dat ze me wel een e-mail had gestuurd. Mijn hoofd sloeg op hol. Deze gedachte-explosie mondde uit in één vraag: 'Wil je leven?' Het lijkt een gekke vraag, maar ik begreep de betekenis. Je kunt immers leven en toch niet echt leven, er niet uithalen wat erin zit. Ik schreeuwde het uit: Ja! Ik opende mijn ogen, en daar zat ik in mijn bed, als achtjarige jongen in mijn ouderlijk huis. Beneden hoorde ik mijn moeder en mijn broertje praten. Ik dacht: 'Gelukkig, het was maar een enge droom dat mama dood is'. Toen opende ik mijn ogen weer, en zat ik rechtop in bed in mijn kloostercel, mijn keel nog rauw van de schreeuw.“ Leefde u ervoor niet genoeg, en bent u dat erna wél gaan doen? “Uit het feit dat ik de vraag begreep, blijkt dat ik zelf al wist dat er meer mogelijk was. Door mijn ja is er iets in werking gesteld, subtiel, maar fundamenteel. Er is iets verschoven: het leven lijkt zinvoller, het mysterie heeft meer grip op me.“ Mysterie? “Ik spreek liever niet van God. Ik weet niet wat dat is; welke God? Mysterie duidt op een diepte onder de oppervlakte, op een samenhang tussen gebeurtenissen waar je je normaal gesproken niet bewust van bent. Zodra je dat aandacht gaat geven, komt er iets terug. Geef het mysterie aandacht, en het mysterie geeft aandacht aan jou. Ik geloof dat je tot leven roept wat je gelooft. Je creëert je religieuze werkelijkheid zelf. Dat betekent echter niet dat we in het centrum van het universum staan, dat alles om onze oppervlakkige behoeften en verlangens draait - dat heb ik tegen veel new age. We draaien zélf om iets heen. En dat iets noem ik het mysterie.“ Hoe het mysterie aandacht te geven? “Het klooster is een fijne manier. Ik conformeer me er aan het pad dat daar is uitgezet om bij het mysterie in de diepte van het bestaan uit te komen. Ik doe aan alles mee, houd me aan de spelregels die daar gelden. Ik speel er met de God van dat huis, en Hij - daar is het een Hij - vindt dat leuk. Hij speelt mee. Ik ben ook actief geweest in de spirituele gemeenschap van de Amerikaanse goeroe Andrew Cohen. De christelijke God en de goeroe bieden een ander uitzicht op het mysterie. Bij Cohen speelde ik zijn spel mee. Dat heeft veel ervaring en inzicht opgeleverd. Tot ik was uitgespeeld. Dan moet je vertrekken.“ Bent u er zeker van dat het mysterie aandacht geeft aan u? “Of er werkelijk een dialoog was toen ik tot 'God' bad, en of hij werkelijk bestaat, doet er voor mij niet toe. Omdat ik het niet kan weten, en omdat het effect niet staat of valt bij die vraag. Wel ben ik de mysterieuze God die mij in mijn droom de vraag stelde heel dankbaar.“
Copyright: Trouw |
||
print dit artikel zoek gerelateerde artikelen blijf op de hoogte |