Zoek in	Alle katernen (4) Brieven (1) Podium (3)
naar	Alle soorten (4) Brieven (2) Opinie (2)
in de afgelopen	Week (1) Twee weken (1) Maand (1) Drie maanden (1) Zes maanden (1) Een jaar (1) Twee jaar (2) Vijf jaar (4) Tien jaar (4) Twintig jaar (4)
Zoek in Trouw
	Geavanceerd zoeken   Help & Zoektips
Artikel nummer	1 - 2 - 3 - 4
< Terug naar de resultatenlijst
Powered by t·find

Podium, vrijdag 30 september 2005

Balkenende steekt oppositie in zijn zak

door Alain Sadon

Alain Sadon is lid van de Vrije Gemeente te Amsterdam.

De oppositiepartijen hebben zich neergelegd bij het kabinetsstreven onze samenleving asocialer te maken. Zij maken het premier Balkenende veel te makkelijk.

Het was duidelijk dat het kabinet het in de algemene beschouwingen prima deed, inclusief de 'volgens de statistieken' verguisde en politiek gebroken J.P. Balkenende. Die heeft een geweldige slag geslagen. En de oppositie is erin gevlogen. Precies op het punt waar de regering haar sterkste wapen had, koopkrachtverbetering voor het volgend jaar, heeft de oppositie geprobeerd de regering 'aan te pakken'. Ze zei niet 'vlieg op met je zoet', maar wilde er méér van. De oppositie heeft geloofd in het zoet van de regering en heeft daardoor niet opgemerkt dat ze tijdens haar ontroerende 'voorbeelden uit het land' naar de slachtbank is geleid.

Ik ben bang dat we de kluts definitief zijn kwijtgeraakt, want onder het mom van marktwerking, keuzevrijheid, vermindering van bureaucratie en koopkrachtverbetering wordt nu dát gelegitimeerd waarvan ik overtuigd ben dat we dat niet willen. De overheid gaat ons namelijk aan het werk zetten om asocialer te kunnen worden.

We krijgen niet alleen nóg meer formulieren (teruggave van de belastingdienst, hoera!), maar worden nu ook geconfronteerd met nóg meer keuzes. We moeten reeds onze energieleverancier kiezen, maar de zorgverzekeraar is daar nu bijgekomen. Dat wil helemaal niemand. Want het privatiseren van algemene voorzieningen biedt ons geen voordeel. Het kost ons alleen maar tijd en creëert stress, zonder dat de marktwerking de prijzen doet dalen, zoals ons wordt voorgehouden. Het wordt juist duurder, dát weet 'de burger'. De energie wordt niet goedkoper en de zorg ook niet. De verzekeringsmaatschappijen gaan een gouden toekomst tegemoet. De burgers zijn de verliezers. De oppositie lijkt zich hierbij al te hebben neergelegd en voert haar oppositie in dezelfde termen als de regering: ,,Kunt u garanderen dat de koopkracht er werkelijk niet op achteruitgaat?“ Nee, dat kan Balkenende natuurlijk niet, want dat is nu precies het eigene van een markt. Hoe makkelijk kun je het hem maken?

Balkenende verwijt ik niets. Ik zou die bedelaars waarschijnlijk ook niets hebben gegeven. Want dat was hoe het op mij overkwam: ,,Kunt u de zwakkeren in onze samenleving misschien niet ook iets meer geven, iets meer compenseren?“ De oppositie had moeten opstaan, had uit haar vel moeten springen. Ik had willen zien dat Bos, Halsema en Marijnissen het volk er aan de haren hadden bijgesleept. De media zaten er immers bovenop en smulden van het spektakel. Marijnissen had z'n hart nu echt een keer voluit kunnen laten spreken. Hij had moeten bulderen alsof zijn leven ervanaf hing, wat in politieke zin feitelijk ook zo is. Want de wendingen die nu worden gerealiseerd zijn onomkeerbaar. Het proces van depolitisering van onze basisvoorzieningen is nu bijna voltooid. Over energie, openbaar vervoer, in toenemende mate het onderwijs en nu ook de zorg, hebben we met onze stem al nauwelijks meer iets te zeggen. Ook Marijnissen dus straks niet meer, mocht hij tijdens verkiezingen toch nog eens de peilingen gaan waarmaken. Wat overblijft is burgers compenseren, via de belastingdienst welteverstaan, onze nieuwe vriend. Een tientje hier en een tientje daar. Waar gaat politiek nog over?

Ik -het volk, 'de burger'- word er beroerd van. We mogen het van de politiek zelf uitzoeken en zullen dat ook wel doen. Maar het is doodzonde, want we zijn een sociaal volk en willen best solidair zijn. Als we er maar niet te veel mee bezig moeten zijn. We betalen met alle liefde voor de belangrijke basisvoorzieningen. Kom met een goede visie op de maatschappij waarin we leven en we betalen wel. Maar we kúnnen nu niet eens meer solidair zijn. Met een markt is het ieder voor zich. De politiek heeft zichzelf gedegradeerd tot instrument voor financiële compensatie op uitwassen in die markt. Oppositie en regering spreken alsof ze 'de burger' dienen, maar de strop van de belastingdienst wordt slechts strakker aangetrokken. Dat geeft stress, of er nu suiker omheen zit of niet. Nederlanders moet je zoveel mogelijk met rust laten, zeker dat deel van de bevolking dat in aanmerking komt voor al die compensaties. Ik wil niet speculeren over wat er in zo'n situatie kan gebeuren, maar hou mijn hart vast. Als de massa zich gaat roeren, komt er meestal niet zo heel veel verhevens uit. Wel kan ik zien dat een land, waar de mogelijkheid gemarginaliseerd is via de politiek solidariteit tot uitdrukking te brengen, veel te weinig samenhang heeft om de schouders onder werkelijke problemen of uitdagingen te krijgen. Het uit elkaar gespeelde, asociale volk stemt dan van chagrijn gewoon tegen alles.

Copyright: Trouw